Als je lijf of je hoofd (jouw ‘thuis’) niet comfortabel is, werkt niets écht. Je kunt nog zulke leuke dingen doen, nog zo veel afleiding zoeken, maar als de basis niet klopt, voel je dat. Toch negeren we dat signaal vaak. We gaan door, blijven rennen, peppen onszelf op. Tot het niet meer gaat.

Jij bent je eigen thuis en je hebt er maar één van. Zorg ervoor. Onderhoud het. Herstel het. Je bent het waard.

Je eigen koers bepalen begint met stilstaan. Luisteren naar jezelf. Voelen wat je nodig hebt. Dat vraagt om zelfbewustzijn én mildheid – de bereidheid om jezelf ruimte te geven, ook als je het nog niet precies weet. Je hoeft het pad niet volledig te overzien. Soms is één stap, in verbinding met jezelf, al genoeg.

Net als je auto, geeft je lijf ook signalen. Misschien heb je vaker hoofdpijn, slaap je onrustiger, voel je je sneller geprikkeld of wat minder jezelf. Het zijn subtiele tekenen — nog geen rood alarm, maar ook niet zomaar iets om weg te wuiven.

Je lijf fluistert: “Let even op.”

Wat doe jij met jouw oranje lampjes?

Vaak handelen we vanuit vaste gedachtepatronen waarvan we ons niet eens bewust zijn. Meestal vanuit een script dat we in onze jeugd al hebben geschreven.
Maar wat als dat script in het hier en nu niet meer passend is?
Met een open en liefdevolle blik van jezelf en een ander kun je je script ontdekken en herschrijven.

Luister naar je lichaam en beweeg mee met het. Luister naar het verhaal dat jouw lichaam vertelt.

In mijn coachsessies werk ik graag met dat wat het lichaam vertelt. Aandacht voor dat wat er in de binnenwereld gebeurt; daar ruimte voor maken. Het geeft inzicht en uitzicht.

Het lied Truth be Told van Matthew West gaat over de leugens die we onszelf en anderen vaak vertellen door te zeggen dat het goed met ons gaat, terwijl het niet zo is.
Het raakte me diep. Omdat het zó waar is. Zo vaak zetten we onze kiezen op elkaar, persen we er een glimlach uit en zeggen we dat het prima gaat. But it’s not.