Hoe comfortabel is jouw ‘thuis’?

Niet je huis met muren en een dak. Maar jijzelf. Je lijf, je hoofd.

Twee jaar geleden kampeerden we in het prachtige Slovenië. Wat begon als een ontspannen vakantie, eindigde in een doorweekte metafoor voor iets groters: goede zelfzorg.

Onze tent bleek niet bestand tegen het noodweer dat we over ons heen kregen: regen, hagel en uiteindelijk een doorweekte, klamme bende. We hielden vol, kochten een nieuwe tent, verplaatsten onze spullen naar een hoger gelegen plekje op de camping en bleven genieten van het land. Maar het weer in ons gebied bleef slecht. Ironisch genoeg bleek onze nieuwe tent ook lek. Dus hoe leuk de uitjes ook waren, telkens keerden we terug naar een oncomfortabele basis. Alles werd nat. Koud. Vermoeiend. Uiteindelijk hakten we de knoop door: we pakten alles in en gingen naar huis.

Terugkijkend zie ik hierin een prachtige metafoor voor zelfzorg.
Hoe je je lijf, je hoofd, je zijn – jouw ‘thuis’ – ervaart. Als dat niet comfortabel is, werkt niets écht. Je kunt nog zulke leuke dingen doen, nog zo veel afleiding zoeken, maar als de basis niet klopt, voel je dat.

Toch negeren we dat signaal vaak. We gaan door, blijven rennen, peppen onszelf op. Want: verplichtingen, verwachtingen, ambitie. En dat gaat ook best een tijdje goed. Tot het niet meer gaat. De opbrengst van al die inspanning weegt op een gegeven moment niet meer op tegen de prijs die je betaalt. Je voelt het in je lijf, je hoofd, je energie.

Als er iets stuk is in ons huis, komen we vaak direct en actie en lossen we het op. Maar als er iets wringt in ons lijf of hoofd, stellen we uit.

De les uit Slovenië? Als je ‘thuis’ niet comfortabel is, ga dan niet door tot het écht niet meer gaat. Jij bent je eigen thuis en je hebt er maar één van. Zorg ervoor. Onderhoud het. Herstel het. Je bent het waard.